ره آورد من

سرتیپ رکن الدین مختاری مشهور به سرپاس مختاری از چهره‌های عجیب و دوگانه تاریخ ایران است؛ نوازنده‌ای چیره‌دست در ویولن که مبدع پیش‌درآمد در موسیقی سنتی ایران بوده و همزمان چهره خشن نظامی که قتل بسیاری از روشنفکران و سیاسیون ایران توسط او انجام شده است. رکن‌الدین مختاری یکی از چهره‌های عجیب و استثنایی در تاریخ معاصر ایران است؛ مردی با دو چهره متفاوت و البته متضاد که او را بدل به شخصیتی خاص با دو نقاب کرده است؛ مختاری از یک سو نوازنده چیره‌دست ویولن و از دوستان صمیمی درویش خان بود. او را یکی از ده چهره برتر موسیقی ایران دانسته‌اند که با ابداع پیش‌درآمد، موسیقی ایرانی را چند پله ارتقا داد و به تکامل آن کمک کرد. مختاری اما چهره دیگری هم داشت. رئیس نظمیه یا همان شهربانی رضاخانی. مختاری در این سمت با هیچ مخالفی شوخی نداشت و با بی‌رحمی مخالفان را شکنجه می‌کرد و آن‌ها را از دم تیغ می‌گذراند. در دوران ریاست مختاری بسیاری از سیاستمداران، روشنفکران و دگراندیشان مخالف رضاخان به طرز فجیعی به قتل رسیدند، سانسور به حداعلای خود رسید و فضای اختناق به طور کامل در ایران حاکم شد. مختاری در برخورد با مخالف به سبک رضاشاه پهلوی عمل می‌کرد و جواب مخالفان را با مشت آهنین می‌داد. به شکلی که از سفاکی و خونریزی‌های مختاری روایت‌های هولناکی در تاریخ وجود دارد. روایت‌هایی که به مختاری دو چهره متفاوت می‌بخشد. نیمی فرشته و نیمی شیطان. نیمی هیولا و نیمی انسان. او شبیه‌ترین فرد به شخصیت اصلی رمان «دکتر جکیل و مستر هاید» نوشته رابرت لوئیس استیونسون بود. جکیل که دکتری بسیار محترمی بود با خوردن معجونی بدل به هیولایی بی‌رحم به‌نام مستر هاید می‌شود. مختاری هم این دوگانگی را در وجود خود داشت؛ نوازنده‌ای اح, ...ادامه مطلب